حدیث امام جعفر صادق (ع)

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا در سفرى از مرکب خود پیاده شد و پنج مرتبه به سجده افتاد، چون سوار مرکب شد یکى از یارانش عرض کرد: ما کارى از شما دیدیم که تاکنون چنان نکرده بودید؟! فرمود: آرى جبرئیل علیه السلام نزد من آمد و مرا بشارت داد که على علیه السلام اهل بهشت است. من بشکرانه این نعمت به پیشگاه خدا سجده آوردم، چون سر برداشتم گفت فاطمه هم اهل بهشت است. من بشکرانه آن نیز سجده آوردم. چون سر برداشتم گفت: حسن و حسین دو سرور جوانان بهشتى اند. بازهم بشکرانه آن سجده کردم. چون سر برداشتم گفت هرکس هم که ایشان را دوست بدارد نیز اهل بهشت است. من بشکرانه آن سجده کردم. چون سر برداشتم، گفت هرکس هم که دوستِ دوستان ایشان باشد، اهل بهشت است و من بشکرانه آن نیز سجده کردم.

سیف تمّار گوید از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: هیچگاه دست از دعا بر ندارید، که شما به هیچ وسیله اى بمانند آن به درگاه خدا نزدیکى پیدا نمى کنید، و هیچ گاه درخواست حاجتى را بخاطر کوچک بودنش رها نکنید، چرا که اختیاردار حاجات ناچیز همان اختیاردار حوائج بزرگ است.

امـام صـادق علیه السلام فرمـود: چون گناه بنده (مؤمنى) فراوان شود و عمل صالحى نداشته باشد که جبران آن گناهان کند، خـداوند او را به غـم و انـدوه گرفتار مى سازد تا گناهانش را پاک کند.

امام باقر و امام صادق علیهماالسلام : چون پسر به سه سالگى رسید ، باید به او بگویند: هفت مرتبه بگو «لا إله إلاّ اللّه ». ادامه مطلب

امـام صـادق علیه السلام فرمـود: مـا خانـدانى هستـیم که مـردانگى مـا گذشت از کسى است که به ما ستم کرده است.

امـام صـادق علیه السلام فرمـود: هرگاه آبـرو بـریزد، جمع آورى و (جبران) آن دشوار است.

مفضل بن قیس مشکل مالى خود را براى امام صادق علیه السلامشرح داد. حضرت فرمود: اى کنیز آن همیان را بیاور. پس فرمود: این چهارصد دینار است که ابوجعفر (منصور دوانیقى) به من پیشکش کرده است، بردار و با آن به زندگى خود گشایشى بده. مفضل مى گوید عرض کردم: فدایت شوم به خدا مقصودم این نبود بلکه دوست داشتم تا به درگاه خداوند برایم دعا کنید. مفضل مى گوید: حضرت فرمود: این کار را خواهم کرد. اما مبادا مشکلات و گرفتارى هاى خود را به مردم بگویى که نزد آنها بى مقدار مى شوى.