حدیث امام جعفر صادق (ع)

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا در سفرى از مرکب خود پیاده شد و پنج مرتبه به سجده افتاد، چون سوار مرکب شد یکى از یارانش عرض کرد: ما کارى از شما دیدیم که تاکنون چنان نکرده بودید؟! فرمود: آرى جبرئیل علیه السلام نزد من آمد و مرا بشارت داد که على علیه السلام اهل بهشت است. من بشکرانه این نعمت به پیشگاه خدا سجده آوردم، چون سر برداشتم گفت فاطمه هم اهل بهشت است. من بشکرانه آن نیز سجده آوردم. چون سر برداشتم گفت: حسن و حسین دو سرور جوانان بهشتى اند. بازهم بشکرانه آن سجده کردم. چون سر برداشتم گفت هرکس هم که ایشان را دوست بدارد نیز اهل بهشت است. من بشکرانه آن سجده کردم. چون سر برداشتم، گفت هرکس هم که دوستِ دوستان ایشان باشد، اهل بهشت است و من بشکرانه آن نیز سجده کردم.

سیف تمّار گوید از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: هیچگاه دست از دعا بر ندارید، که شما به هیچ وسیله اى بمانند آن به درگاه خدا نزدیکى پیدا نمى کنید، و هیچ گاه درخواست حاجتى را بخاطر کوچک بودنش رها نکنید، چرا که اختیاردار حاجات ناچیز همان اختیاردار حوائج بزرگ است.

امـام صـادق علیه السلام فرمـود: چون گناه بنده (مؤمنى) فراوان شود و عمل صالحى نداشته باشد که جبران آن گناهان کند، خـداوند او را به غـم و انـدوه گرفتار مى سازد تا گناهانش را پاک کند.

عبدالمؤمن انصارى مى گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم گروهى از پیامبر نقل مى کنند که آن حضرت فرموده اختلاف امت من رحمت است. امام صادق علیه السلامفرمود: راست گفته اند. انصارى مى گوید، عرض کردم: اگر اختلافشان رحمت است پس با هم بودنشان عذاب است؟ ادامه مطلب

ادامه مطلب